Günaydın! Bu sabah çok güzel bir kitap anlatmak için geldim buraya. Çünkü bir gün önce bitirdiğim bu hikaye, uyandığımda elim yeni kitabıma giderken bile hâlâ aklıma geliyordu.
Şermin Yaşar takip ettiğim en orijinal yazarlardan biridir. Çocuk kitabı olsun, roman olsun, hikaye olsun, hatta isterse yemek kitabı yazmış olsun ne yazarsa okurum diyebilirim
Neye,nereden başlayacağımı bilmiyorum. Kendi doğrularımıza kendi his ve düşüncelerimize o kadar odaklanmış ve olayları herkesin bizim gibi yorumladığına o kadar inanmışız ki tek doğru olarak kendimizi görüyoruz. Ama Şermin Yaşar sanki bu kitapta dur diyor dahası var. Tam bir karaktere kızıyorum nasıl yapar diyorum sonrasında o karakter kendini öyle güzel izah ediyor ki tüm bunlara nasıl dayandın diyorum içimden.. Kendi payımıza çıkaracağımız öyle çok şey var ki. İlk dersim şu oldu: Tek taraflı düşünme. Hayatlarımızda bizim bilmediğimiz belki hiç de bilemeyeceğimiz çok şeyin etkisi var(vardır) ama söylenmemiş ki bilmiyoruz. O yüzden kızgınlıklarımız çok şiddetli karşımızdakine. O yüzden affedemiyoruz kolay kolay. Kitaptan çok hissettirdiklerini anlattığımın farkındayım. Ama inanın bana kitap zaten olayları anlamak değil, olayların ardındaki bakış açılarını tahlillemek için bence. Dil çok hafif hatta eğlenceli güldüğüm birçok yer oldu ama mesaj da bir o kadar derin. Uzatmak istemiyorum ama daha sayfalarca da yazabilirim. Çünkü söylemek istiyorum bilin! Lütfen ama lütfen koşa koşa gidip alın ve bu kitaba başlayın sevgili okur. Şermin Yaşar